杨宁 发表于 2020-6-20 07:43:03

基督徒读《论语》

 
<P><FONT size=4>七,时论(中国传统文化)</FONT></P>
<P><FONT size=4>第573篇</FONT></P>
<P><FONT size=6>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 基督徒读《论语》</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 《论语》是孔子(公元前551-479)与弟子对话的记录,由孔子的弟子记录编辑而成。</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 孔子名丘,字仲尼,生于山东曲阜;享年73岁。少年时曾任会计和管畜牧的小官。</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 43岁时,退修《诗》《书》《礼》《乐》等书,有了许多弟子。</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 51岁时,在鲁国任中都宰,一年后任司空,又为大司寇。</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 56岁时,摄行相事,与闻国政,鲁国大治。</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 后周游宋、卫、陈、蔡、齐、楚等诸侯国,未得见用。</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 68岁返鲁,不求做官。就编著《尚书》《礼记》《诗经》《易经》《孝经》等经典著作。有三千弟子,身通六艺者72人。</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 71岁时作《春秋》。</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 《论语》是表述孔子思想和学说的主要著作之一。它共有20篇。主要包括三方面的内容:</FONT></P>
<P><FONT size=4>1,伦理学:‘仁’和‘孝’是孔子学说的核心。</FONT></P>
<P><FONT size=4>2,政治学:孔子提倡‘德政’。</FONT></P>
<P><FONT size=4>3,教育学:有如何学习和施教两个方面。</FONT></P>
<P><FONT size=4>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 我们基督徒比较关注《论语》里提到‘天’和‘上帝’的篇章,现摘录如下:</FONT></P>
<P><FONT size=4>1,2:5(为政篇第二,第5章的简写。以下类同。)吾十有五而志于学,三十而立,四十而不惑,五十而知<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天命</SPAN>,六十而耳顺,七十而从心所欲,不逾矩。</FONT></P>
<P><FONT size=4>2,7:23 <SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>生德于予。意思是‘天给予了我这样的品德。’</FONT></P>
<P><FONT size=4>3,8:19 惟<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>为大,惟尧则之。‘则’的意思是以此为标准来遵循。</FONT></P>
<P><FONT size=4>4,9:6 子贡曰:“固<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>纵之将圣,又多能也。”意思是‘上天使孔子成为圣人,又多才多艺。’</FONT></P>
<P><FONT size=4>5,9:12 当孔子病重时,子路让学生当家臣。孔子批评他说:“欺<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>乎?”</FONT></P>
<P>6,11:9 当孔子最得意的弟子颜渊去世时,孔子说:“<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>丧予!<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>丧予!”</P>
<P>7,12:5 死生有<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">命</SPAN>,富贵在<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>。</P>
<P>8,14:35 不怨<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>,不尤人,下学而上达,知我者,其<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>乎!</P>
<P>9,16:8 君子三畏:畏<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>命,畏大人,畏圣人之言。</P>
<P>10,17:19 <SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">“天</SPAN>何言哉?四时行焉,百物生焉,<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>何言哉?”这段话是孔子答复子贡问:“子如不言,则小子何述焉?”时说的。按上文孔子对巧言令色、伶牙俐齿倾覆国家的人很厌恶,所以不言。</P>
<P>11,20:1《论语》在这里引用《尚书·虞书·大禹谟》的话:“尧曰:‘咨!尔舜!<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>之历数在尔躬,允执厥中。四海困穷,<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">天</SPAN>禄永终。’”意思是:“上天的使命,君王的轮替已经在你身上,你要忠诚遵守中正之道。如果四海困穷,则上天赐给你的禄位就永远终止了。”</P>
<P>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 又引用《尚书·商书·汤诰》里商汤的祷告:“敢昭告于<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">皇皇后帝</SPAN>:有罪不敢赦。<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">帝</SPAN>臣不蔽,简在<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">帝</SPAN>心。朕躬有罪,无以万方;万方有罪,罪在朕躬。”译为白话文的意思是:“斗胆禀告尊贵的上帝:我对有罪的人不敢擅自赦免,上帝的臣子有错,我不掩盖;因为上帝的心里明鉴。我自身有罪,不要连累天下人民;天下万民有罪,这罪应归在我身上。”</P>
<P>12,20:3 不知<SPAN style="BACKGROUND-COLOR: #ffff00">命</SPAN>,无以为君子也。</P>
<P>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 从以上引用的篇章,可以看到孔子认识到惟有‘天’‘上帝’为大,赐人品德,使人成圣,立王废王,死生富贵都在天。天能赦罪,人不可怨天,不可欺天。人应该畏天,知天命,畏天命。</P>
<P>&nbsp;&nbsp;&nbsp; 《论语》的内涵很丰富,在伦理学和教育学方面有许多的见解是很精辟的,也有许多与圣经的教导有相通的地方,我们认为一个熟读《论语》的人,不会对上帝的道产生抗拒心理。</P>
<P>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; 2008,11,29</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>&nbsp;</P>

页: [1]
查看完整版本: 基督徒读《论语》